رفرمیست ها برای دست یابی به استراتژی سیاسی قدرت اقتصادی را نشتنه می روند و امید تهی دست ها را به نازلترین سطخ اجتناعی ارجاع می دهند و رفاه دولتی ناچیر را آماج هجوم کارزار انتخاباتی می کند و بورژوازی بزرگ را متهم می کند که وقت کافی برای اصلاح امور در اختیار نداشته است و دمکراسی و رکود دستگاه های ادرای را دلیل شکست برنامه های کوتاه و درازمدت خودش می داند. آن ها سوسیا ل دمکرات های چپ که فرصت طلبی سوسیال دمکرات های راست را ناچیز و قابل تغییر می داند، و خشم بورژوایی لیبرالیی را ناشی از بدفهمی دولت رفاه می داند و آزادی های لیبرالی برانگیخته از خشم توده ها را طبقاتی را جدی نمی گیرند چرا که فکرمی کنند شاه کلید صندوق دولت رفاه را در چیب دارند و انگیزه اعتراضی توده های تهی دست را ناشی از خشم زود خاموش شونده ناچیز توده…
Visa originalinlägg 93 fler ord